مسعود ده نمکی کیست ؟!!!
وی سردبیری دو هفتهنامه شلمچه و جبهه و صبح را برعهده داشت. او در دوران قدرت اصلاحات از منتقدین دولت خاتمی بود. همچنین در آن دوران دهنمکی و اکبر گنجی مقالات آتشینی علیه یکدیگر مینوشتند. او همچنین پیشتر از منتقدین دولت هاشمی رفسنجانی بود و با لحنی گزنده و تند به انتقاد از این دولتها میپرداخت.
نشریه یالثارات، نشریه رسمی ارگان انصار حزبالله در بیانیهای اعلام داشتهاست: «آقای
دهنمکی در دوران دولت اصلاحات نقش فعالی در سازماندهی تجمعات انصار
حزبالله داشته که به اطلاع میرسد ایشان از سال ۷۵ از انصار حزبالله خارج شده ودیگر هیچ گونه عضویت یا
فعالیتی در انصار نداشته که بخواهند تجمعات انصار را سازماندهی کنند.
بهگفته دانشجویان دهنمکی به همراه دیگر اعضای انصار حزب
الله از عاملان وقایع ۱۸ تیر ۱۳۷۸ (حمله به
خوابگاه دانشجویان دانشگاه تهران) است. اما خود وی اتهام حضور
در شب اول درگیریها را تکذیب کرده و انتشار این مطلب را ناشی از خصومت
شخصی فریدون وردینژاد مدیر مسئول روزنامه ایران با خود دانستهاست.
خانواده عزت ابراهیم نژاد، دانشجویی که در جرایانات کوی
دانشگاه کشته شد، مدعی آن اند که دهنمکی و مهدی صفریتبار
پسر امام جمعه اسلامشهر در قتل پسرشان دست داشتهاند و
خطاب به دهنمکی میگویند:
« در ۱۸ تیر ۱۳۷۸، عزت را شبانه و تک و تنها به گوشهای کشاندی و
با ضربات
چاقو، زنجیر خودت و دوستانت عزت را از پا درآوردی و در
نهایت با تیر خلاص مهدی صفری تبار پسر امام جمعه اسلامشهر (فرمانده
سپاه) که در شقیقه و چشم چپ عزت وارد کرد او را از پای در آوردید...
او درباره قتلهای زنجیرهای گفتهاست:
«حذف معاندین»
جزو برنامهٔ نظامهای مختلف دنیاست که از راههای گوناگون صورت میگیرد. در
مورد افرادی که نامشان در پروندهٔ قتلهای زنجیرهای مطرح است (متهمان) نیزـ
به دور از گرایشهای سیاسی ـ باید گفت به وظایف قانونی خود یعنی «حذف
معاندین» عمل کردهاند. در یک سیستم، همان طور که عدهای مشغول جمعآوری
اطلاعات هستند، عدهٔ دیگری هم مأمور حذف دشمنان میباشند و معمولا از
دستهٔ دوم که زحماتشان بیشتر از سایرین است، کمتر تقدیر و تشکر میشود.
وی تنها معتقد بود که مسئولان در اولویتبندی معاندین
اشتباه کرده و دشمنان بیخطر را حذف کردهاند، که آن هم قابل
توجیه نیست چون اشتباه در سایر سازمانها هم روی میدهد:
به تعبیر مقام معظم رهبری، مقتولان پرونده، از دشمنان بیخطر
نظام بودند. نکتهٔ مهم این است که عاملان قتلها، در سیستم حذف معاندین، اولویتها
را در نظر نگرفتند وگرنه رهبر معظم انقلاب، به جای «دشمن بیخطر» تعبیر
بهتری
را به کار میبرند، چرا که حذف دشمن بیخطر، فایدهای
نداشت و فقط حربهای شد در دست عدهای که میخواستند به
هدفشان برسند..... دشمن را - چه با خطر و چه بیخطر - میتوان
کشت، اما ین امر، زمان و برنامه لازم دارد و نباید خودسرانه عمل
کرد. اتفاقا در صحنه جنگ، خطر دشمن در حال پدافند از دشمن در حال حمله کمتر
است.....حال اگر وزارت اطلاعات، به اشتباه، چند نفر دشمن بیخطر را حذف
کرده، دیکتهٔ نانوشته که غلط ندارد، این همه جوان در کارخانههای
مهماتسازی، به خاطر بروز اشتباهی، به شهادت رسیدند، حالا چهار نفر دشمن بیخطر هم به خاطر تحلیل نادرست و یا سوء مدیریت وزارت
اطلاعات،
حذف شدند، همهٔ اینها دلیل نمیشود که نیروهای اطلاعات
را بیانگیزه کنیم
گیرودار پیامدهای انتخابات ریاست جمهوری دهم ایران، وبلاگ
شخصی دهنمکی در مطلبی با عنوان «توبه نامه» به برائت از
عملکرد گذشته خود پرداخت. این مطلب در کنار تمام مطالب
وبلاگ او پس از مدتی بدون هیچ توضیحی حذف شد. ده نمکی در قالب
جدید وبلاگ خود و در اولین مطلب آن گفت که وبلاگش توسط دوستان طرفدار
آزادی بیان» هک شده است و انتساب مطالب قرارگرفته روی وبلاگ در این مدت به
خود را تکذیب کرد و آن را جعلی دانست.
وی با زوال دوران اصلاحطلبان که از آن بعنوان دورانی تلخ یاد میکند، دو فیلم مستند ساخت و سپس همزمان با رویکار آمدن دولت محمود احمدی نژاد موفق به ساخت فیلمهای سینمایی اخراجیها شد. این فیلمها با آزادی عمل ارائه شده به وی برای ارائه کلمات و شوخیهای بیسابقه، تبلیغات گسترده صداوسیما (دعوت از عوامل فیلم برای شرکت در برنامه تحویل سال ۱۳۸۸) به فروش بالایی دست یافت، گرچه وی از سوی منتقدان عنوان بدترین کارگردان انتخاب شد و فیلم وی علیرغم فشارهای وارده به هیات داوران (به گفته کمال تبریزی از اعضای هیات داوری) جایزهای دریافت نکرد.
این فیلم همچنین با انتقاد خانواده شهیدی که دهنمکی اخراجیها را برپایه زندگی وی ساخته بود روبرو شد. و نیز فیلم «اخراجیهای ۲» که به فروش خوبی هم دست یافته بود با اعتراض یک نویسنده مبنی بر کپیبرداری از کتابش روبرو گردید. همچنین وزارت آموزش و پروروش نیز به مدارس ابتدایی و راهنمایی بخشنامه کرد تا دانشآموزان را با هزینه خودشان برای دیدن فیلم اخراجیها به سینما ببرند.
منبع : آرمان ایران